به گزارش پایگاه خبری ایران ناوگان به نقل از تین نیوز، یکی از رانندگان کامیون در بخش نظرهای کاربران این شبکه خبری نوشت: مسیر اعلان تا تا جذب بار و تخلیه کالا توسط کامیوندار، چندین مرحله دارد که عبور از هر پله آن، نیازمند ارایه پول نقد از سوی راننده است.
وی افزود: یعنی در فرآیند حمل و نقل کالا ، جیب راننده از همان ابتدای کار در حکم نوعی صندوق ذخیره ارزی محسوب می شود که بنا بر اوضاع و احوال، برداشت های متعددی از آن صورت می گیرد.
وی تاکید کرد: این برداشت شامل پول « دادزن سالن یا محوطه » هزینه دلال و صدور بارنامه، پول چایی برای بار زدن یا بر عکس تخلیه بار، پول بارگیری توسط کارگر انبار، هزینه قبض ورودی پایانه و … است و تمام اینها از کارت بانکی راننده تامین می شود که در پروسه جذب بار همگی یک به یک حق و حساب خود را به صورت صد در صد نقد گرفته و کنار می روند.
این راننده کامیوندار عنوان کرد: در طول مسیر تا مقصد نیز چندین مدل خرج و هزینه دیگر هم به موارد فوق اضافه می شود که همگی به صورت نقد از سوی رانندگان کامیون پرداخت می شود.
وی گفت: تا اینجای کار قابل تحمل است اما مشکل بزرگ بعد از تحویل بار در مقصد بروز می کند و راننده در ازای خدمات انجام داده و تکمیل این فرآیند، پول نقد نمی گیرد بلکه صرفا مهر یا امضای تحویل بار را از واحد مربوطه دریافت و برای دریافت کرایه یک شماره کارت بانکی ارایه می کند تا کرایه بار بعدا واریز شود که نقطه شروع مشکلات همینجاست.
این راننده کامیون افزود: در مواردی واریز کرایه های حمل و دستمزد رانندگان به موقع انجام می شود اما در مواردی هم با اندکی تاخیر انجام و در مواردی هم با تاخیر چند ماهه و حتی چند ساله صورت می گیرد و اما مواردی هم هست که هیچ خبری از واریز نبوده و کار گره خورده و پیگیری های معمولی هم نتیجه نمی دهد.
او عنوان کرد: در چنین مواقعی رانندگان کامیون برای رسیدن به حق خود مجبورند از شیوه هایی همانند سامانه 141 یا مراجعه حضوری دوباره به باربری یا محل تخلیه بار و غیره استفاده کنند و حتی گاهی کار به شکایت قضایی هم کشیده می شود.
این راننده کامیوندار ادامه داد: حال سوال این است که چگونه در پروسه حمل بار هر کسی فورا سهم خود را نقدا از این سفره چنگ زده و برمی دارد و به سرعت کنار می کشد اما در پایان برای راننده سهمی جز صبر و بردباری در این سفره ملاحظه نمی شود؟
