به گزارش ایران ناوگان به نقل از شبکه شرق، دستم را می‌گیرد و می‌گوید: «خاله اومدی سرویس مدرسه‌مون رو درست کنی؟»، می‌مانم چه بگویم. مادرش بلند نفرین می‌کند.
مادرها از صبح که کودکانشان را به مدرسه می‌آورند، می‌نشینند پارک کنار مدرسه تا ظهر که مدرسه تعطیل شود. یکی از مادرها می‌گوید صبح یکی از بچه‌ها جلوی در مدرسه افتاد زمین و صورتش پر از خون شد. بچه‌های ما که درست راه نمی‌روند، سرویس مدرسه می‌رود داخل مدرسه. اشاره می‌کند به یکی از مادرها و می‌گوید کودکش را از اینجا تا ترمینال خاوران بغل می‌کند. کاش آنها که تصمیم می‌گرفتند، این کودکان را تا میانه کوچه می‌بردند تا درد ما مادرها را حس کنند.
اشاره می‌کند به مادری منتظر، می‌گوید 50 کیلو قند می‌شکند برای 300 هزار تومان. از وقتی بچه‌ها سرویس ندارند کار هم نمی‌تواند بکند. چطور ما ماهی یک‌میلیون‌و 500 هزار تومان بدهیم برای سرویس مدرسه.
شوهر خودش شش ماه است که بی‌کار شده است، ماهی دو میلیون تومان می‌دهد برای اجاره. می‌گوید از شش میلیونی که ماهانه درآمد داریم تنها چهار میلیون می‌ماند، من چطور پول سرویس مدرسه بدهم.
مادربزرگی آرام من را به گوشه‌ای می‌برد و می‌گوید نوه‌ام یک سالی است پدرش را از دست داده، شوهرم سکته کرده، من که توان نگهداری‌اش را ندارم، مادر این بچه از پدرش مراقبت می‌کند و من می‌آیم دنبال این بچه. از صبح در برف و باران، سرما و گرما نشسته‌ام تا مدرسه تعطیل شود. حقوق بازنشستگی کارگری دارم. با این بچه یتیم. نمی‌توانیم بگذاریم خانه‌نشین شود، شما را به خدا می‌توانید کمکی کنید مشکل این بچه‌ها حل شود. درمانده، نگاه مادران پردردی می‌کنم که امید دارند مشکل کودکانشان حل شود.
یکی از مادرها خودش مبتلا به ام‌اس است. می‌گوید این همه انتظار و نشستن بر بیماری‌اش اثر دارد اما نمی‌تواند هزینه‌های آزاد سرویس مدرسه را بدهد. او می‌گوید بیشتر مادرهای این مدرسه همین مشکل را دارند. هزینه‌های درمان این کودکان بالاست. مادرها از صبح می‌آیند تا ظهر که مدرسه تعطیل شود. مسیرها طولانی است و ترجیح می‌دهند به جای آنکه وقتشان در مسیر رفت و برگشت تلف شود در پارک حاشیه مدرسه منتظر تعطیلی مدرسه بمانند.
یکی از مادرها می‌گوید در این مدرسه به بچه‌ها جامعه‌پذیری و مهارت‌های زندگی مستقل را می‌آموزند اما بعد از توقف فعالیت سرویس‌های مدرسه کلاس‌های 11نفره به چهار، پنج نفر رسیده است. مادرها نمی‌توانند بچه‌ها را به مدرسه بیاورند.
یکی از مادرها دو بچه معلول دارد و نمی‌داند کدام را به مدرسه بیاورد و کدام را در خانه بگذارد. وقتی بچه در خانه است چه کسی مراقبش باشد. یکی از مادرها از کتک‌های هر‌روزه پدری شکاک می‌گوید که به خاطر ساعت‌ها انتظار در مدرسه می‌خورد. می‌گوید کاش درد ما را می‌فهمیدند آن وقت شاید تصمیم دیگری می‌گرفتند. یکی از مادرها می‌پرسد «این سرویس مدرسه را از قالیباف داریم، می‌توانید صدای ما را به گوش او برسانید؟ می‌گویند می‌خواهند سرویس‌ها را از ما بگیرند».
هم به شهرداری آمده‌اند، هم شورای شهر تهران اما درخواست‌های این مادران تا به حال شنیده نشده است. می‌گویند سرگردان هستند میان وعده‌هایی که عمل نشده است. رانندگان سرویس این مدرسه هم گلایه زیاد دارند. می‌گویند هنوز حقوق سه ماه آخر سال تحصیلی گذشته را نگرفته‌اند، امسال هم تنها کرایه آبان‌شان را گرفته‌اند. می‌گویم مدیران شهری می‌گویند مشکل قراردادها و صورت‌وضعیت‌هاست. پاسخ می‌شنوم که اینها همه بهانه است برای وقت‌کشی که سال تحصیلی تمام شود؛ مانند سال گذشته که هنوز سه ماه طلب داریم.
هم قراردادها بسته شده و هم صورت‌وضعیت‌ها داده شده اما در میان 260 صورت‌وضعیت، آدرس چهار دانش‌آموز را مخدوش دانسته‌اند و پول‌ها را نمی‌دهند. درحالی‌که آدرس‌ها شاید چند متر مغایرت داشته باشد و در کلیت مسیر طی‌شده تفاوتی ندارد. خانم‌هایی که اینجا راننده سرویس مدارس هستند بیشترشان سرپرست خانواده هستند. می‌گویند اگر هزینه سرویس را ندهند چگونه هزینه‌های بنزین و تعمیرات ماشین را بدهیم.
از آن سو مدیران شهری می‌گویند بخش زیادی از هزینه‌های سرویس مدارس پرداخت شده؛ موضوعی که وقتی به نقل از این مدیران مطرح می‌کنم صدای همه بلند می‌شود که مستندات پرداخت را منتشر کنند.
هفته گذشته بود که مهدی وحدت‌کار، مدیرعامل سازمان تاکسی‌رانی درخصوص توقف دوباره خدمات‌دهی برخی سرویس‌های مدارس استثنائی گفته بود: در موضوع سرویس مدارس، هیئت وزیران مصوبه‌ای داشته که بر اساس آن آیین‌نامه‌ای استخراج شده و دستورالعمل اجرائی آن توسط وزرای آموزشوپرورش، کشور و راه‌وشهرسازی ابلاغ شده است.
در این آیین‌نامه بیان شده که برای سرویس‌های حمل‌ونقل دانش‌آموزان اعم از دانش‌آموزان عادی و استثنائی باید قرارداد فی‌مابین ادارات کل آموزشوپرورش از طریق مدارس با شرکت‌های حملونقلی بسته شود. نقش شهرداری در این آیین‌نامه، دبیر کمیته ماده 18 (مسئولیت ارزشیابی، مدیریت و کنترل قراردادها بر عهده کارگروهی متشکل از نمایندگان آموزشوپرورش و اعضای شوراهای انجمن اولیا و مربیان و شهرداری‌ها و حسب مورد بخشداری‌ها) است و تأیید صلاحیت شرکت‌ها و راننده‌ها؛ یعنی شرکت‌هایی که صلاحیت ارائه این خدمات را دارند. اعلام این شرکت‌ها نیز با آموزشوپرورش است و این مسئولیت شهرداری تهران در این آیین‌نامه است.
به گفته وی، شورای شهر تهران مصوبه‌ای در رابطه با سرویس مدارس استثنائی دارد و از سال 94 اعلام کردند به حمل‌ونقل سرویس مدارس استثنائی کمک شود. از آن زمان بودجه‌ای تعیین شده است و موظفیم بودجه را در اختیار این سرویس‌ها قرار دهیم. این بودجه عدد مشخصی دارد و برای سال 1401 مبلغ 16.5 میلیارد تومان است و در متمم 3.5 میلیارد تومان به آن اضافه شده که جمعا 20 میلیارد است که بخشی از آن را پرداخت کردیم و بخش اندکی از آن باقی مانده که به دنبال تخصیص نهایی آن هستیم تا آن را نیز پرداخت کنیم. هر پرداخت جدیدی به تأیید صورت‌وضعیت‌های حمل‌ونقل از سوی آموزشوپرورش وابسته است. برخی صورت‌وضعیت‌ها که باقی مانده، مشکلاتی داشته و خواهش کردیم این مشکلات مرتفع شود و وقتی مشکلات از سوی آموزشوپرورش مرتفع شود متناسب با بودجه پرداخت می‌شود.
او درخصوص توقف فعالیت‌های سرویس مدارس دانش‌آموزان استثنائی توضیح داده بود: قرارداد باید بین مدرسه و شرکت بسته می‌شد و به هر دلیلی بسته نشده است و به‌طور مرتب عقب انداختند که کار مدارس یا شرکت‌ها بوده و در حوزه شهرداری نیست و شهرداری اجازه ندارد بر اساس آن آیین‌نامه در این زمینه ورود کند. باید قرارداد بسته می‌شد و بعد از قرارداد صورت‌وضعیت داده می‌شد. 48 ساعت پس از اینکه قراردادها بسته شود مبالغی را علی‌الحساب پرداخت کردیم؛ یعنی به محض اینکه قراردادها بسته شد و چند ساعت بعد از اینکه قرارداد به ما واصل شد، اعتبار لازم را پرداخت کردیم. با وجود اینکه قانونا مسئولیتی در قبال مدارس استثنائی نداریم، ولی اخلاقا به عنوان مسئول شهر خود را مسئول می‌دانیم و به‌شدت پیگیریم تا مشکلات را در حوزه اختیارات حل کنیم.
سیدجعفر تشکری‌هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران هم درخصوص توقف دوباره خدمات‌دهی سرویس مدارس استثنائی گفته است: بارها در طول سال تحصیلی 1401 در صحن شورای شهر در این خصوص تذکر دادیم و پیگیری کردیم. در بازدیدهایی که از سازمان تاکسی‌رانی معاونت حمل‌ونقل و مالی شهرداری داشتیم مستقیما این موضوع را پیگیری کردیم که چرا این فرزندان که بیش از همه نیازمند به این امکان حملونقلی هستند، از آن محروم شده‌اند و این تنها محرومیت از سرویس مدرسه نیست بلکه محرومیت از تحصیل است. پس از پیگیری‌های شورا، بخش‌هایی از این هزینه‌ها به شرکت‌ها پرداخت شد که دوباره مشکلاتی ایجاد شده که با پیگیری‌های دوباره آن را حل می‌کنیم.
او درباره اینکه گفته می‌شود بخش زیادی از اعتبار پیش‌بینی‌شده شورا برای سرویس مدارس اختصاص داده شده و تنها بخش کمی از آن باقی مانده، اما هنوز بخش زیادی از پیمانکارها پول‌های خود را نگرفته‌اند، گفت: بر اساس پیگیری‌هایی که انجام داده‌ایم، هزینه‌های سرویس مدارس استثنائی به سازمان تاکسی‌رانی تخصیص یافته است. بخش باقی‌مانده را نیز از طریق معاونت مالی پیگیری می‌کنیم که سریع‌تر اختصاص داده شود. اگر منابع شهرداری ناکافی است، باید لایحه اصلاحیه بیاورند و در غیر این صورت از اختیارات شهرداری درباره 10 درصد جابه‌جایی استفاده کرده و مشکل را حل کنند.
مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران نیز درباره سرویس مدارس دانش‌آموزان استثنائی به خبرنگاران گفته بود: «این یک سرویس‌دهی اضافی از طرف شهرداری تهران است که باید توان آن را داشته باشد که انجام دهد؛ ولی قطعا این موضوع را دنبال می‌کنیم تا حتما اجرائی شود. سعی ما این است و توصیه می‌کنیم که حتما این کار انجام شود. این تسهیلاتی است که شهرداری در نظر گرفته و در حقیقت وظیفه‌ای است که خودمان برای خودمان فرض کردیم و وقتی شورا تصمیم‌گیری می‌کند، معاونت حمل‌ونقل آن را تنظیم و از طرف تاکسی‌رانی یا اتوبوس‌رانی انجام می‌شود». اما این اظهار نظر رئیس پرسابقه شورای شهر تهران در حالی رخ داد که چندی پیش در جریان تصویب بودجه سال 1402 شهرداری تهران و برای دهمین سال متوالی شورای شهر در دو ردیف مجزا برای کمک به مدارس استثنائی از طریق سازمان تاکسی‌رانی و شرکت واحد اتوبوس‌رانی بودجه تصویب کرد. بودجه‌ای که برای سال 1402 با 117 درصد رشد نسبت به سال قبل به رقم 47میلیارد‌و 875 میلیون تومان رسید. البته در این میان سهم اعتبار سازمان تاکسی‌رانی برای کمک به مدارس استثنائی بیشترین افزایش را به خود اختصاص داده است و از رقم 16میلیارد‌و 500 میلیون تومان یکباره به رقم 41 میلیارد تومان رسیده است. این در حالی است که اعتبار شرکت واحد برای تأمین سرویس مدارس استثنائی تنها با 25 درصد افزایش به رقم شش‌میلیارد‌و 875 میلیون تومان رسیده است؛ اعتباراتی که روی کاغذ رشد خوبی داشته‌اند، اما تا تأمین و پرداخت نقدینگی مورد نیاز سرویس دانش‌آموزان استثنائی در اولویت خزانه شهرداری نباشد، این افزایش‌ها دردی از این دانش‌آموزان دوا نخواهند کرد و باری از روی دوش والدین این کودکان بی‌پناه برداشته نخواهد شد.
بهروز شیخ‌رودی، معاون محاسبات و پایش عملکرد شورای پنجم در واکنش به اظهارات چمران درباره این مسئله که این یک سرویس‌دهی اضافی از طرف شهرداری تهران است، گفت: از رئیس پرسابقه شورای شهر تهران که مدعی حمایت از محرومان و مستضعفان هستند، این حرف واقعا بعید بود و خوب است آقای چمران که فریاد ترک فعل کردن‌شان علیه شورای پنجم قطع نمی‌شود، یک بار بروند و ماده 80 قانون شهرداری‌ها را که در اصلاحیه این قانون در سال 1352 به تصویب مجلس شورای ملی رسیده است، بخوانند که مطابق این ماده شهرداری‌ها مکلف‌اند پنج درصد از همه درآمد مستمر وصولی سالانه خود را برای کمک به امور فرهنگی شهر (موضوع تبصره 1 ماده 8 قانون تعلیمات اجباری) اختصاص داده و برنامه عمل را طبق تشخیص و تصویب انجمن شهر و با استفاده از راهنمایی‌های فنی ادارات بهداری و فرهنگ محل به اجرا گذارند. در تبصره 2 این ماده که مثل خود صدر ماده ذکر‌شده منسوخ نشده و همچنان معتبر است، قانون‌گذار ذکر کرده است که انجمن هر شهر با رعایت قوانین و مقررات نسبت به امور آموزشوپرورش و بهداری محل نظارت خواهد داشت و هرگاه نقایصی مشاهده کردند، در رفع آنها کوشش خواهد کرد و نظریات خود را درباره جریان این امور به وزارتخانه‌‌های بهداری و آموزشوپرورش ارسال خواهد کرد و وزارتخانه‌‌های مذکور مکلف‌اند که آن پیشنهادها را مورد توجه قرار داده و نسبت به آن اقدام کنند. البته از نظر آقای چمران و همفکران‌شان وظیفه شهرداری در اختصاص پنج درصد درآمد به فرهنگ هزینه‌های فرهنگی مثل نمایشگاه عطر سیب و کمک به بخش‌هایی در استان خراسان و موارد خاصی از فرهنگ است که به ذائقه‌شان نزدیک است و بر اساس این کمک به سرویس مدارس استثنائی را یک کار اضافی از طرف شهرداری خوانده‌اند!
این کارشناس مالیه شهری درباره سابقه 10ساله این کمک گفت: با استقرار شورای چهارم و در سال نخست شورا که از قضا تنها سال عضویت عادی آقای چمران در شورای شهر تهران است، با پیگیری یکی از آقایان خیراندیش شورای شهر که از قضا عضو کمیسیون حمل‌ونقل و عمران بود و پیگیری‌های آقای مسجدجامعی به‌عنوان رئیس شورا و نظر مساعد کمیسیون برنامه و بودجه از شهردار تهران خواسته می‌شود تأمین سرویس مدارس استثنائی از طرف شهرداری انجام شود و هزینه این اقدام از محل اصلاح بودجه، بخشی از طریق مناطق شهرداری از محل ردیف اعتباری کمک به مدارس شهر تهران و بخشی دیگر از اعتبارات متمرکز معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری که از قضا آن هنگام همین آقای تشکری‌هاشمی که امروز از اعضای شورای ششم است، مسئولیت آن معاونت را بر عهده داشتند، تأمین و پرداخت شد و با مطرح‌شدن موضوع در تفریغ بودجه شهرداری این حرکت خیر عمومی از طرف شهرداری برای خدمت به دانش‌آموزان استثنائی در مالیه شهری تهران برای اولین بار ثبت شد.
این موضوع البته در همان زمان هم مخالفانی داشت که حرف‌های امروز آقای چمران را می‌زدند و شاید هم خود ایشان آن موقع در زمره همین مخالفان بودند که این موضوع سبب شد تا شورا در سال 1394 در مصوبه تعیین نرخ کرایه سرویس مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 1394-1395 با پیگیری همان عضو خیرخواه شورای چهارم در تبصره 14 این مصوبه با رأی اعضای شورای شهر تهران مصوب کند که «شهرداری تهران (سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسی‌رانی و شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه) موظف است تمهیدات لازم به منظور ارائه سرویس رایگان به دانش‌آموزان معلول و استثنائی در مناطق 22گانه شهر تهران را از طریق خودروهای مخصوص به گونه‌ای پیش‌بینی کند که همه دانش‌آموزان مذکور از درِ منزل تا مرکز آموزشی از سرویس رایگان استفاده کنند. اعتبار مورد نیاز برای این امر برای سال جاری از محل اعتبار در اختیار شهردار تهران تأمین و پرداخت می‌شود.
همچنین شهرداری تهران موظف است اعتبار مورد نیاز را در هر سال در بودجه سنواتی پیش‌بینی کند». این مصوبه رسمی شوراست و طراح این مصوبه چون می‌دانسته احتمالا روزی در شورا نخواهد بود و افرادی با استدلال آقای چمران این کار را کاری اضافی تلقی خواهند کرد، برای تداوم این خیر عمومی شهرداری را موظف کرده است تا اعتبار مورد نیاز برای سرویس کودکان استثنائی را هر سال در بودجه سنواتی پیش‌بینی کند و امروز اگر آقای چمران می‌آیند و خلاف این مصوبه شورا که در دوران ریاست خودشان با رأی 21 عضو شورای چهارم از 25 عضو حاضر در جلسه به تصویب رسیده سخن می‌گویند، جای
تعجب دارد!
معاون محاسبات و پایش عملکرد شورای پنجم در ادامه با اشاره به تداوم این تبصره در مصوبات سال‌های 1394 تا 1396 در دوره چهارم به تداوم و تأیید این رویه در شورای پنجم اشاره کرد و گفت: در شورای پنجم هم برخی از اعضا که سابقه اظهارات‌شان در مشروح مذاکرات جلسه 87 شورای پنجم موجود است و اقلیت منتقد این سرویس‌دهی رایگان بودند، حرف‌هایی از جنس حرف‌های امروز آقای چمران زدند؛ اما اکثریت شورا به تداوم سرویس‌دهی شهرداری در مسیر ایفای مسئولیت اجتماعی‌اش رأی داد و بر اساس ماده 5 مصوبه تعیین نرخ کرایه و بهای خدمات سرویس مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 1397-1398 مصوب کرد که به منظور تحقق دسترس‌پذیری و ایفای مسئولیت اجتماعی، سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسی‌رانی شهر تهران و شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه صد درصد هزینه خدمات سرویس مدرسه دانش‌آموزان استثنائی در محدوده مناطق 22گانه را عهده‌دار هستند و تا امروز این مصوبه ساری و جاری است و آقای چمران اگر مدعی هستند که این کار اضافی است، خوب است این را به تصویب شورا برسانند تا مردم با نگاه ایشان در حذف تنها خدمت و خیر عمومی شهرداری تهران به بی‌پناه‌ترین کودکان شهر بیشتر آشنا شوند.
