شماری از رانندگان اتوبوس بین شهری از مهاجرت فعالان این صنف به کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله عمان خبر می دهند.
به گزارش تین نیوز ، بر اساس اطلاعاتی که در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، شرایط نامناسب درآمدی رانندگان اتوبوس بین شهری و حقوق ناچیزی که با وجود سختی کار رانندگی ناوگان عمومی به آنان پرداخت می شود یکی از دلایل مهاجرت فعالان این صنف به کشورهای جنوب ایران است.
چنان که رانندگان اتوبوس به خبرنگار ما گفته اند، یک راننده در صورتی که مالک ناوگان باشد با هزینه های سرسام آور استهلاک، تعمیرات، لاستیک، قطعات و … دست و پنجه نرم می کنند و در نهایت آن چه برایش باقی می ماند اتوبوس فرسوده ای است که باید به مراکز اسقاط تحویل دهد
گفته آنان هزینه های بیمه بدنه، ثالث، لاستیک، قطعات مصرفی، روغن هم در 10 سال گذشته افزایش ۱۰۰۰درصدی داشته که دیگر امکان جبران آن با کار رانندگی وجود ندارد بنابراین صنعت حمل و نقل حداقل در بخش اتوبوسی زیان ده است و با این اوصاف و اوضاع ورشکستگی مطلق و انقراض این حرفه در انتظار مالکان و رانندگان اتوبوس است.
رانندگانی که مالک ناوگان نیستند و فقط به عنوان راننده در حال فعالیت هستند نیز دستمزدهایی دریافت می کنند که حتی از حداقل دستمزدهای کارگران عادی نیز کمتر است و باید با این دریافتی حداقلی روزگار بگذرانند.
به گفته آنان، در کنار این موارد رفتارهای نامناسب ماموران پلیس راه و بی احترامی که اغلب از سوی آنان با رانندگان صورت می گیرد، همچنین وجود مقرراتی که از دید آنها عادلانه نیست از جمله توقیف دفترچه های رانندگی و بیکار و خانه نشین آنان با حکم ماموران پلیس – بدون تشکیل دادگاهی که حکم به تعطیلی فعالیت آنان بدهد – و بسیاری دیگر از عوامل موجب افزایش دلسردی آنان از فعالیت در این حرفه شده است.
رانندگان تاکید می کنند وقتی در کشوری مثل عمان شرایط کار برای آنان با حقوق ماهی 10 تا 12 هزار دلار فراهم است چرا باید با حقوق کمتر از 200 دلار در ماه فعالیت کنند؟
پیش از این نیز یک عضو هیئت مدیره کانون کارفرمایی انجمن های صنفی حمل و نقل مسافر کشور به تین نیوز گفته بود: امروز حمل و نقل مسافر به نقطه حساسی رسیده است که اگر تصمیمات درست و به جا در مورد گرفته نشود به یقین این صنف نابود خواهد شد.
مسلم غنی پور، موضوعات مهمی که موجب شده حمل و نقل مسافر به این موقعیت برسد را برشمرده و تاکید کرده بود: باور نداشتن به صنف مسافر به عنوان بزرگترین بازوی خصوصی حمل و نقل، عدم واگذاری امورات اجرایی به صنف مسافر، اختیار نداشتن سازمان مربوط در امورات حمل و نقل مسافر، مشخص نبودن متولی حمل و نقل، توقع اجرای بخشنامه های که زیرساخت مناسب آن وجود ندارد و در نتیجه اجرا نشدن صدها بخشنامه و عدم وجود عدالت در بخش های حمل و نقل مسافر به ویژه مظلوم واقع شدن حمل و نقل جاده ای مسافر از جمله این موضوعات است
